Vitale medewerkers staan aan de basis van goed werkgeverschap. Het is daarom niet voor niks een van de vier thema’s in onze strategische koers. Je bent vitaal als je energie en veerkracht hebt, als je je fit voelt en lekker in je vel zit. Als je plezier beleeft aan je leven inclusief alle uitdagingen die je tegenkomt. Gezond eten, bewegen, goed voor je geest zorgen en balans vinden in wat je doet, dragen bij aan een vitaal leven. Op SBO de Horst in Echt staat dit thema hoog op de agenda. Wendy Dassen (psychologe, IB’er), Marian Versleijen (leerkracht en IB’er) en Patricia Linssen (directeur) vertellen hoe hieraan gewerkt wordt op de Horst en hoe zij dit ervaren.
Patricia: “Ik heb me afgevraagd: wat voor leidinggevende wil ik zijn? Ik wil dat de medewerkers hun werk goed kunnen doen. Dat ze goed in hun vel zitten, in balans zijn en dat ze met plezier naar hun werk komen. Want als dat het geval is, komt dat ook ten goede aan onze kinderen. Ze moeten veerkracht hebben en houden. Of zoals een collega me terug gaf in het ontwikkelgesprek simpelweg gewoon accepteren dat er altijd sprake is van disbalans. Uit de RIE van oktober 2020 kwam naar voren dat de medewerkers een hoge werkdruk ervaren. We zijn daarover gaan praten, in groepjes, hoe we die beleving van de hoge werkdruk konden ombuigen naar werkplezier. En wat hebben zij daarvoor nodig? Doordat het thema vitaliteit een speerpunt binnen Kindante is, heb ik als leidinggevende tools in handen gekregen om dit onderwerp in te bedden in teambijeenkomsten en in ontwikkelgesprekken.”
Oprechte aandacht
Marian en Wendy: “Wij ervaren dat er op onze school echt wordt gekeken naar ons als mens. We zijn niet alleen die medewerker, die onderwijs moet geven aan onze kinderen. Het belang van ons als persoon staat voorop. Er wordt écht met oprechte interesse gevraagd hoe het met ons gaat en wat wij nodig hebben om recht te blijven staan. Dat ervaren we bijvoorbeeld in onze ontwikkelgesprekken. We krijgen ruimte om er zelf invulling aan te geven, er wordt vrijheid gegeven in de voorbereiding. Daardoor voelt het niet als een beoordeling, maar als een gesprek waarin naar je geluisterd wordt. Het wordt makkelijk gezegd dat er aandacht moet zijn voor een goede balans, maar écht oprecht aandacht hiervoor hebben is zeker niet zo gemakkelijk in de praktijk uitgevoerd.”
Kwetsbaarheid
We durven onze kwetsbaarheid steeds meer te laten zien, de angst om dan juist als zwak gezien te worden, is steeds minder aanwezig, we gaan kwetsbaarheid als kracht zien. We accepteren dat fouten maken erbij hoort. Door dit te laten zien en het hier over te hebben, kun je groeien. We zijn ook bewuster gaan nadenken over onze agendaplanning. Eerder inschatten waar het kan gaan knellen, waar er druk op de ketel komt en waar de werkdruk dus kan gaan oplopen.
We zijn ook er ons ook veel bewuster van om niet vanuit aannames te denken bij een collega, maar bij elkaar te checken of het klopt wat ik zie, hoor of merk. Door zaken bespreekbaar te maken is er ongelooflijk veel mogelijk. We zouden iedereen gunnen om jezelf te kunnen zijn, je kracht en kwetsbaarheid te mogen laten zien zonder bang te zijn om ver- of beoordeeld te worden. Het heeft er bij ons in ieder geval toe geleid dat we met veel plezier naar ons werk komen.”
Dezelfde taal
Patricia: “En het werkt aan twee kanten. We stimuleren elkaar om zaken te benoemen, óók naar mij. Er wordt mij ook weleens terug gegeven: nu doe je het zelf niet! Of ik krijg een kritische mail van een collega over een bepaald onderwerp. Die feedback vind ik gaaf, want daar hebben zowel collega’s als ikzelf iets aan. We spreken dezelfde taal, en dat is een heel belangrijke voorwaarde.”
Groeiend
De drie benadrukken dat het nu niet moet lijken dat alles altijd helemaal goed gaat. Zeker niet. “Het is echt niet altijd ‘halleluja’ hoor! We spreken elkaar nog altijd te weinig aan, gaan nog geregeld uit van aannames, zijn echt wel eens ontevreden of ervaren een hoge werkdruk. Maar we werken eraan en zijn hier echt groeiende in. Het staat altijd op onze agenda. Er is hard gewerkt aan veiligheid, vertrouwen en openheid. Maar we zijn er nog niet. En dat is oké!”